www.modernizm.fora.pl

Nazwa/funkcja budynku: willa
Ulica:
Architek/-ci: Mies van der Rohe
Data powstania: 1929-1930

Podłużny, niski dom w dzielnicy zabudowanej piętrowymi historyzującymi i - o ile można je tak określić w sąsiedztwie tego budynku - modernistcznymi willami, nie rzuca się zbytnio w oczy.

Wnętrze domu zakryte jest przed wzrokiem przechodniów zaokrągloną ścianą z mlecznego szkła, za którą znajduje się hall z klatką schodową wyłożoną naturalnym kamieniem:

Najwyższą kondygnację (czyli parter od ulicy) zajmują pokoje domowników. Wyłożony drewnem hall i krzesła Weissenhof, zaprojektowane do wcześniejszego bloku Miesa van der Rohe w Stuttgarcie:

Sypialnia-gabinet właściciela domu:

Sypialnia Grety Tugendhat z krzesłem Brno, zaprojektowanym specjalnie do tej willi i podnóżkiem Barcelona:

zdjęcia i tekst dzięki LessMore.blox.pl

Doświetlona oknami w dachu łazienka:

Pokój dziecięcy:

Pokój córek:

Pokój guwernantki, ze specjalnie zaprojektowanym przez Miesa i Lilly Reich fotelem Tugendhat:

Sporą część górnego piętra zajmuje duży taras z widokiem na ogród i stare miasto w Brnie. Taras połączony jest zarówno z większością pokojów mieszkalnych, jak i furtką prowadzącą na ulicę. Dla bezpieczeństwa chroniony był fotokomórką (!). [aby człowiek nowoczesny nie musiał chronić się sam, skoro nie musi - M.]

Pokazaną wyżej klatką schodową schodzi się do najbardziej spektakularnej części dziennej - otwartej przestrzeni opierającej się wyłącznie na stalowych słupach, przedzielonej tylko fragmentem ściany pomiędzy salonem i biblioteką, i półokrągłą ścianą wydzielającą jadalnię. Dwie z czterech zewnętrznych ścian są na całej wysokości i długości przeszklone. W ciepłe miesiące te szklane ściany można było zlikwidować, wsuwając okna całkowicie w podłogę przy pomocy elektrycznego systemu. W razie potrzeby poszczególne części przestrzeni można było rozdzielić kotarami.

Onyksowa ścianka oddzielająca bibliotekę, zaprojektowana, żeby zmieniać kolory wraz z padającym od południowego zachodu światłem. Przy niej trzy fotele Tugendhat i trzy Barcelony, zaprojektowane do pawilonu Expo i na otwarcie wystawy z udziałem hiszpańskiej pary królewskiej:

W tle czerwony szezlong autorstwa Lilly Reich i Miesa van der Rohe (zresztą jak wszystkie krzesła i fotele w tym domu):

Półokrągła jadalnia z fotelami Brno

Biblioteka:

Uderzająca jest ta spójność drewna o dużych słojach użytego na powierzchniach mebli w domu i w samej bibliotece [- M.]

Łącznik pomiędzy częścią dzienną a znajdującą się na tym samym poziomie kuchnią i spiżarnią:

Niesamowity w swojej prostocie barek [-M.]

Z poziomu dziennego okrętowymi i zdecydowanie mniej wygodnymi schodami można zejść na najniższe piętro domu, chociaż można też wjechać windą. Znajduje się tam techniczne serce budynku - kotłownia sterująca ogrzewaniem, klimatyzacją (co również było w czasach budowy willi czymś futurystycznym) i silniki otwierające okna piętro wyżej. Na tym poziomie znalazły swoje miejsce wszelkie przechowalnie, pralnia, prasowalnia, suszarnia, ciemnia fotograficzna Fritza Tugendhata, a nawet pokój do przechowywania futer, chroniący przed molami.

Z poziomu dziennego szerokimi schodami można przejść do schodzącego w dół ogrodu. Na zdjęciach elektryczne szyby są częściowo opuszczone:

Ogród połączony jest także drugimi schodami prowadzącymi z boku budynku z poziomem ulicy. Ta część budynku to pokoje dla służby i szofera, nieprzeznaczone do zwiedzania.

Na koniec kilka urzekających detali - według Miesa "Bóg jest ukryty w szczegółach". Kaloryfer, przykryty szkłem kontakt, klamka w drzwiach na taras, ogranicznik do drzwi, armatura, pokryte szkłem włączniki światła i klamka okna:

zdjęcia i tekst dzięki LessMore.blox.pl